Obie strony podzielają intencję zawarcia umowy o szerokim zakresie, obejmującej m.in. zniesienie ceł i innych barier dla handlu, usług i inwestycji, zapewnienie dostępu do rynków zamówień publicznych oraz wprowadzenie dodatkowych przepisów w dziedzinie konkurencji i ochrony praw własności intelektualnej. Przyszła umowa będzie również zawierać szczegółowy rozdział, który zapewni, aby zacieśnienie stosunków gospodarczych między UE a Filipinami szło w parze z ochroną środowiska oraz rozwojem społecznym.
– W ostatnich latach Filipiny stały się jedną z najszybciej rosnących gospodarek w regionie. Musimy upewnić się, że nasze przedsiębiorstwa będą mieć odpowiednie warunki, by móc wykorzystać ogromny potencjał tego rynku, liczącego 100 milionów konsumentów – powiedziała Cecilia Malmström. Planuje się, że pierwsza runda negocjacji będzie miała miejsce na Filipinach w pierwszym półroczu 2016 r.
Kontekst
Filipiny są jednym z 10 członków Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) oraz piątą co do wielkości gospodarką w tym regionie i drugim największym rynkiem w obrębie ASEAN. Jest to również piąte z kolei państwo należące do ASEAN, które rozpoczyna negocjacje w sprawie dwustronnej umowy o wolnym handlu z UE.
Blok państw ASEAN jest ósmą co do wielkości gospodarką świata i trzecim największym partnerem handlowym UE spoza Europy – po Stanach Zjednoczonych i Chinach. Wartość dwustronnego handlu towarami i usługami między UE a ASEAN-em wyniosła w 2013 r. 235 mld euro.
Negocjacje dotyczące międzyregionalnej umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN rozpoczęto w 2007 r., po czym wstrzymano je w 2009 r. w związku z decyzją o zmianie formatu negocjacji na bilateralne. Dwustronne umowy o wolnym handlu mają stanowić fundament przyszłej umowy międzyregionalnej. Dotychczas UE zawarła umowy dwustronne z Singapurem (2014 r.) i Wietnamem (2015 r.).
Filipiny są szóstym największym partnerem handlowym UE spośród członków ASEAN i 44. co do wielkości partnerem handlowym spośród wszystkich państw świata. W 2014 r. UE wyeksportowała do Filipin towary o wartości 6,8 mld euro, a jej import z Filipin wyniósł 5,7 mld euro. UE stała się w związku z tym czwartym największym partnerem handlowym Filipin. UE eksportuje na Filipiny głównie sprzęt transportowy (31 proc.), maszyny (15 proc.), żywność (13 proc.), produkty chemiczne (11,5 proc.) i elementy elektroniczne (11 proc.). Główne produkty eksportowe Filipin, które trafiają do UE, to sprzęt biurowy i telekomunikacyjny (45 proc.), maszyny (15 proc.), żywność (12,5 proc.) oraz przyrządy optyczne i sprzęt fotograficzny (11 proc.).
Wartość handlu usługami pomiędzy UE a Filipinami wyniosła 3 mld euro w 2013 r.
UE jest również największym inwestorem zagranicznym na Filipinach – wartość jej bezpośrednich inwestycji zagranicznych w tym kraju przekracza 6,2 mld euro.
Stosunki UE–Filipiny opierają się obecnie na umowie o partnerstwie i współpracy podpisanej w lipcu 2012 r. Od końca 2014 r. Filipiny korzystają ponadto ze szczególnych preferencji handlowych udzielonych im przez UE w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP Plus).
