16,2 proc. – tyle według najnowszych danych opublikowanych przez Komisję Europejską wynosi różnica w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn lub różnica pomiędzy wynagrodzeniem za godzinę pracy kobiet i mężczyzn w UE. W ciągu bieżącego roku liczba ta nie zmieniła się ani trochę.

Ze sprawozdania KE wynika, że zróżnicowanie wynagrodzeń między kobietami a mężczyznami wciąż stanowi element rzeczywistości we wszystkich państwach UE i wynosi od 27,3 proc. w Estonii do 2,3 proc. w Słowenii. Ogólne dane potwierdzają delikatną tendencję spadkową występującą w ostatnich latach, tj. 1,1 proc. między 2008 a 2011 r. Sprawozdanie pokazuje, że największym problemem w zwalczaniu zróżnicowania wynagrodzeń w UE jest praktyczne zastosowanie zasad równej płacy oraz brak działań prawnych podejmowanych przez kobiety w sądach krajowych.

– Dzięki przepisom gwarantującym równość wynagrodzeń za taką samą pracę, równe traktowanie w miejscu pracy oraz minimalne prawa w związku z urlopem macierzyńskim równość płci jest dużym osiągnięciem Europy. Wciąż jednak nie osiągnęliśmy jeszcze pełnego sukcesu. Zróżnicowanie wynagrodzenia jest wciąż duże i pozostaje na tym samym poziomie. Co gorsza, osiągnięte zmiany są w dużym stopniu wynikiem zmniejszania się zarobków mężczyzn, a nie wzrostu płac kobiet – powiedziała wiceprzewodnicząca Viviane Reding, unijna komisarz ds. sprawiedliwości. – Zasada równości wynagrodzeń za taką samą pracę jest zapisana w traktatach UE od 1957 r. Najwyższy czas, by została wprowadzona w życie również w miejscach pracy.

W sprawozdaniu dokonano oceny przepisów w zakresie równości wynagrodzeń funkcjonujących w państwach UE. W dokumencie przewiduje się również, że w przyszłości głównym wyzwaniem wszystkich państw członkowskich będzie właściwe stosowanie i egzekwowanie zasad określonych w dyrektywie w sprawie równości z 2006 r.

Komisja, stojąc na straży Traktatów, zadbała o to, by państwa członkowskie właściwie przeprowadziły transpozycję unijnych przepisów o równym traktowaniu i wszczęła przeciwko 23 państwom członkowskim postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom w odniesieniu do sposobu, w jaki te państwa członkowskie dokonały transpozycji niektórych przepisów o równości płci. Wszystkie te postępowania, z wyjątkiem jednego, zostały zamknięte.

Jak wskazuje sprawozdanie, skuteczne stosowanie zasady równości wynagrodzeń jest utrudnione przez brak przejrzystości systemów płac, brak wyraźnych punktów odniesienia w zakresie równości wynagrodzeń oraz brak jasnych informacji dla pracowników cierpiących z powodu nierówności. Większa przejrzystość wynagrodzeń mogłaby poprawić sytuację pojedynczych ofiar dyskryminacji płacowej, które byłyby w stanie łatwiej porównywać swoje wynagrodzenia z zarobkami pracowników drugiej płci.

Kolejne kroki: W rzeczywistości jedynie dwa państwa członkowskie (Francja i Holandia) dokonały wystarczającej i jasnej transpozycji dyrektywy w sprawie równości z 2006 r. w taki sposób, że nie są od nich wymagane żadne dodatkowe informacje. Komisja śledzi sytuację w pozostałych 26 państwach członkowskich i będzie pracować nad zapewnieniem pełnego stosowania i egzekwowania praw ustanowionych unijnymi przepisami – jeśli zajdzie taka potrzeba – w drodze dalszych postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom.

Kontekst

Równość płci jest jedną z fundamentalnych zasad Unii Europejskiej. Zasada równości wynagrodzeń jest zapisana w Traktatach od 1957 r. i jest również zawarta w dyrektywie 2006/54/WE w sprawie równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy.

Wsparcie Komisji Europejskiej dla wypełniania przez państwa członkowskie ich obowiązku walki ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć stanowi ważne zobowiązanie i priorytet, jak zapisano w Strategii Komisji Europejskiej na rzecz równości kobiet i mężczyzn (2010-2015).

Sprawozdaniu towarzyszy kompleksowy przegląd krajowego i unijnego orzecznictwa w zakresie równości płac, a także przegląd działań Komisji, mających na celu zwalczanie nierówności, oraz przykłady najlepszych krajowych praktyk.

Do podejmowanych przez Komisję działań w zakresie walki ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć należą: Inicjatywa „Równouprawnienie się opłaca”, coroczne Zalecenia dla poszczególnych krajów, w których państwom członkowskim poleca się zajmowanie się problemem równości wynagrodzeń, Europejskie Dni Równych Płac, wymiana najlepszych praktyk, a także finansowanie inicjatyw państw członkowskich poprzez fundusze strukturalne.

Przykłady dobrych praktyk w dziedzinie równości płac na poziomie krajowym:

–Belgijski parlament przegłosował w 2012 r. ustawę zobowiązującą przedsiębiorstwa do przeprowadzania co dwa lata analiz porównawczych ich struktury wynagrodzeń. Belgia była również pierwszym państwem UE, które zorganizowało Dzień Równych Płac (w 2005 r.).

–Francuska ustawa o równości wynagrodzeń z 2006 r. zobowiązuje przedsiębiorstwa do składania sprawozdań na temat płac i ich planów w zakresie likwidowania zróżnicowania wynagrodzeń ze względu na płeć. Co ważne, zgodnie z ustawą wymaga się od pracodawców sporządzania na piśmie rocznych sprawozdań dotyczących równości płci i przedkładania ich przedstawicielom pracowników.

–Austriacka ustawa o równym traktowaniu zobowiązuje przedsiębiorstwa do sporządzania sprawozdań na temat równości wynagrodzeń. Zasady wprowadzane są stopniowo i obecnie obowiązują przedsiębiorstwa zatrudniające ponad 250, 500 i 1000 pracowników. Przedsiębiorstwa zatrudniające ponad 150 pracowników będą musiały sporządzać sprawozdania począwszy od 2014 r.

Dalsze przykłady dotyczące państw członkowskich znajdują się w naj nowszym sprawozdaniu.

źródła i więcej informacji:Link