Czwartkowa (14 listopada br.) debata była jedną imprez towarzyszących konferencji klimatycznej ONZ – COP19, która do 22 listopada będzie odbywać się w Warszawie. Jej uczestnicy dyskutują na temat globalnych aspektów polityki klimatycznej. Równolegle w Unii Europejskiej trwa debata w sprawie propozycji nowego pakietu energetyczno-klimatycznego do roku 2030, przedstawionego przez Komisję Europejską w marcu br. Okres konsultacji społecznych, z udziałem interesariuszy z Polski, zakończył się latem. Trwa faza konsultacji politycznych i eksperckich, a ostateczne propozycje spodziewane są w styczniu.
Oba procesy – globalny i wewnątrzunijny – są komplementarne. Jak podkreślali uczestnicy czwartkowego seminarium, Unia Europejska nie funkcjonuje w izolacji. Jej działania muszą być postrzegane w kontekście międzynarodowym, zaś polityka i używane do jej realizacji instrumenty muszą skutecznie odpowiadać na zagrożenia wynikające ze zmian klimatycznych.
Stanowisko Komisji Europejskiej zaprezentował główny gość seminarium, Jos Delbeke, dyrektor generalny Dyrekcji ds. Polityki Klimatycznej KE (w latach 1999- 2003 główny negocjator UE na Konferencjach Stron (COP) Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC); w latach 2008-2010, Wicedyrektor Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska KE).
Zdaniem Delbeke, nowe, konkretne decyzje w sprawie poziomu redukcji gazów cieplarnianych, w tym, CO2, powinny zostać podjęte jak najszybciej. Jest to niezbędne dla poczucia stabilności zasad funkcjonowania biznesu, w szczególności dla podejmowania decyzji inwestycyjnych. Nowy pakiet energetyczno-klimatyczny powinien opierać się na sprawdzonych instrumentach, takich jak EU ETS, rozwój odnawialnych źródeł energii czy poprawa efektywności energetycznej. Trzeba jednak zwrócić uwagę również na inne aspekty, takie jak konkurencyjność, bezpieczeństwo zaopatrzenia w energię, zróżnicowanie uwarunkowań w poszczególnych krajach członkowskich UE, a także “przewidywalność i uczciwość”.
Co do oczekiwań wobec COP19, Komisja chciałaby, aby udało się uzgodnić konkretny plan, ściśle określający kolejne etapy prowadzące do ostatecznego porozumienia (w Paryżu w 2015 r.). Istotny jest szeroki udział wszystkich delegacji krajowych w negocjacjach i pełne zaangażowanie wszystkich stron. –Unia Europejska to partner bardzo ważny dla stymulowania postępu w negocjacjach, ale to tylko jedna ze stron – powiedział Jos Delbeke.
źródło i więcej informacji: Link