Łatwiejsza pomoc państwa
Nowy pakiet wyjaśnia kluczowe zasady pomocy państwa i wprowadza zróżnicowane i proporcjonalne podejście: w stosunku do UOIG o niewielkim zakresie, o zasięgu lokalnym lub o wymiarze społecznym stosowane będą prostsze zasady, natomiast duże sprawy będą bardziej szczegółowo badane pod względem kwestii konkurencji.

– Nowy pakiet dotyczący UOIG daje państwom członkowskim prostsze, jaśniejsze i bardziej elastyczne przepisy, w ramach których mogą one wspomagać wysokiej jakości usługi publiczne na rzecz obywateli, które w czasie kryzysu stały się jeszcze bardziej niezbędne. Obowiązkiem Komisji jest oczywiście zapewnienie, aby przedsiębiorstwa, którym powierzona zostanie misja świadczenia usług w interesie ogólnym, nie otrzymały nadmiernej rekompensaty. W ten sposób chroniona jest konkurencyjna działalność i miejsca pracy oraz gwarantowane skuteczne wykorzystanie ograniczonych zasobów publicznych – stwierdził wiceprzewodniczący Komisji Joaquín Almunia, odpowiedzialny za politykę konkurencji.

Państwa członkowskie mają dużą swobodę w określaniu, które usługi mają wymiar interesu ogólnego. Komisja musi się jednak upewnić, że środki publiczne przyznane na świadczenie takiego rodzaju usług nie zakłócają nadmiernie konkurencji na rynku wewnętrznym.

Aby władzom krajowym, regionalnym i lokalnym ułatwić stosowanie zasad, nowe zasady, które zastępują tzw. „pakiet Monti-Kroes” z lipca 2005 r., wyjaśniają podstawowe pojęcia takie jak „działalność gospodarcza”.

Wszystkie usługi społeczne zostają wyłączone z obowiązku zgłaszania Komisji bez względu na kwotę rekompensaty przyznaną z ich tytułu. Dane usługi muszą zaspokajać „potrzeby społeczne w zakresie opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej, opieki nad dziećmi, dostępu do rynku pracy i reintegracji na tym rynku, mieszkalnictwa socjalnego, a także opieki nad słabszymi grupami społecznymi oraz włączenia społecznego tych grup. Poprzednio wyłączone były jedynie szpitale oraz mieszkalnictwo socjalne. Pozostałe rodzaje UOIG są wyłączone z obowiązku zgłaszania pod warunkiem, że przysługująca z tytułu ich świadczenia rekompensata nie przekracza 15 mln euro rocznie.

Komisja proponuje także ustalić minimalną kwotę rekompensaty dla wszystkich innych usług, poniżej której dany środek uznawany byłby za wolny od pomocy. Kwota de minimis w przypadku UOIG wyniosłaby 500 tys. euro w skali trzech lat. Zmniejszy to biurokratyczne obciążenie w przypadku UOIG o niewielkim zasięgu. Ostateczna decyzja zostanie podjęta na wiosnę.

Z drugiej strony w przyszłości prowadzona będzie ściślejsza kontrola pozostałych rodzajów UOIG, w przypadku których wysokość rekompensaty przekracza 15 mln euro rocznie a ewentualność powodowania zakłóceń konkurencji na jednolitym rynku jest wyższa. Wszędzie tam, gdzie możliwe UOIG powinny być powierzane w drodze otwartego i przejrzystego przetargu publicznego, aby zagwarantować jak najlepszą jakość po najniższym koszcie dla podatnika, który za te usługi płaci.