Rada przyjęła decyzję o przedłożeniu, w imieniu Unii Europejskiej, wniosku o zmianę statusu ochrony wilka ze ściśle chronionych gatunków fauny na chronione gatunki fauny , w związku z 44. posiedzeniem Stałego Komitetu Konwencji Berneńskiej. Stały Komitet jest odpowiedzialny za ocenę statusu ochrony gatunków i zbierze się w grudniu 2024 r.
Proponowana poprawka zapewni większą elastyczność w rozwiązywaniu wyzwań społeczno-ekonomicznych wynikających z ciągłej ekspansji zasięgu występowania wilka w Europie, a jednocześnie pozwoli utrzymać korzystny status ochrony wszystkich populacji wilka w UE.
Współistnienie z działalnością człowieka: stawianie czoła wyzwaniom
Gatunek wilka jest obecnie wymieniony jako gatunek ściśle chroniony (załącznik II do Konwencji Berneńskiej). Strony konwencji muszą wdrożyć środki w celu jego ochrony.
Stan ochrony wilka wykazywał pozytywny trend w ciągu ostatnich kilku dekad. Gatunek ten pomyślnie odrodził się na całym kontynencie europejskim, a szacowana populacja prawie podwoiła się w ciągu 10 lat (z 11 193 w 2012 r. do 20 300 w 2023 r.).
Ta ciągła ekspansja doprowadziła do wyzwań społeczno-ekonomicznych, w szczególności w odniesieniu do współistnienia z działalnością człowieka i szkód wyrządzanych zwierzętom gospodarskim . Według najnowszych dostępnych danych z państw członkowskich szacuje się, że wilki zabijają co najmniej 65 500 sztuk bydła rocznie w UE.
Proponowana poprawka ma na celu wpisanie wilka na listę gatunków chronionych (poprzez przeniesienie gatunku do załącznika III Konwencji Berneńskiej). Oznacza to, że jego ochrona musi być zapewniona za pomocą odpowiednich i koniecznych środków . Wszelka eksploatacja gatunku musi chronić populację wilka przed niebezpieczeństwem i być zgodna z wymogami naukowymi i ekologicznymi, między innymi.
Następne kroki
Komisja przedstawi teraz propozycję sekretariatowi Konwencji Berneńskiej. Wszelkie zmiany Konwencji Berneńskiej muszą zostać przyjęte przez dwie trzecie jej umawiających się stron. Zmiany w załącznikach wchodzą w życie trzy miesiące po przyjęciu.
Zmiana poziomu ochrony nie będzie miała natychmiastowego zastosowania w UE. Po wejściu w życie nowelizacji załączników do Konwencji Berneńskiej UE będzie mogła modyfikować odpowiednie załączniki do dyrektywy siedliskowej – prawa UE wdrażającego Konwencję Berneńską – w celu dostosowania poziomu ochrony wilków do swojego wewnętrznego porządku prawnego.
Tło
Konwencja Berneńska, przyjęta w 1979 r. i wchodząca w życie w 1982 r., jest międzynarodowym traktatem pod auspicjami Rady Europy, którego celem jest zapewnienie ochrony dzikich gatunków roślin i zwierząt oraz ich naturalnych siedlisk.
W tym celu konwencja nakłada na umawiające się strony zobowiązania prawne, chroniąc ponad 500 gatunków dzikich roślin i ponad 1000 gatunków dzikich zwierząt.
Jego organ decyzyjny, Stały Komitet, spotyka się co roku w Strasburgu. UE i jej państwa członkowskie są stronami Konwencji Berneńskiej.
20 grudnia Komisja przekazała Radzie wniosek dotyczący decyzji o dostosowaniu statusu ochrony wilka na mocy Konwencji Berneńskiej. Zmiana statusu ochrony wilka na mocy Konwencji Berneńskiej jest warunkiem wstępnym wszelkich odpowiednich zmian jego statusu na poziomie UE.
