We wniosku uwzględniono w pełni zarówno istniejące krajowe systemy identyfikacji elektronicznej, jak i preferencje państw członkowskich nie posiadających takich systemów. Przepisy rozporządzenia stanowią, że państwo posiadające system identyfikacji elektronicznej ma prawo podjąć decyzję, czy chce dołączyć do europejskiego systemu. W przypadku gdy państwo członkowskie podejmie decyzję o przyłączeniu się do ogólnoeuropejskiego systemu, musi ono zapewnić taki dostęp do usług publicznych za pomocą identyfikacji elektronicznej, jaki posiadają jego obywatele.

– Transakcje przeprowadzane przez obywateli i przedsiębiorstwa na pozbawionym granic jednolitym rynku cyfrowym – oto prawdziwa wartość internetu. Pewność prawa i zaufanie mają również ogromne znaczenie, dlatego potrzebujemy bardziej kompleksowego rozporządzenia w sprawie podpisów elektronicznych i identyfikacji elektronicznej – powiedziała Neelie Kroes, wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej. – Przedstawiony wniosek umożliwia obywatelom posiadającym elektroniczne środki identyfikacji na pełne wykorzystanie korzyści z tym związanych. Wprowadzając klauzulę wzajemnego uznawania krajowych elektronicznych dokumentów tożsamości oraz wspólne normy dotyczące usług zaufania oraz podpisów elektronicznych, unikniemy podziału internetu i rozproszenia elektronicznych usług publicznych na poziomie krajowym oraz ułatwimy działalność dużej liczbie przedsiębiorstw i życie ogromnej liczbie obywateli.

Proponowane rozporządzenie:

– nie zobowiązuje państw członkowskich UE do wprowadzenia krajowych dokumentów tożsamości, elektronicznych dowodów tożsamości lub innych rozwiązań w tym zakresie, ani nie wymaga od osób fizycznych uzyskania takich dokumentów,
– nie wprowadza ogólnoeuropejskiego elektronicznego dokumentu tożsamości ani europejskiej bazy danych osobowych,
– nie zawiera przepisów umożliwiających lub też nakazujących przekazywanie danych osobowych stronom trzecim.