László Andor, komisarz UE ds. zatrudnienia, spraw społecznych i włączenia społecznego,powiedział: – Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji dowiódł swojej wartości jako skuteczne narzędzie wsparcia osób, które straciły pracę, a zwłaszcza pracowników niskowykwalifikowanych i należących do grup mniej uprzywilejowanych. Cieszę się, że Rada i Parlament Europejski zgodziły się na kontynuowanie działalności funduszu w okresie 2014-20 i że fundusz znów posłuży pomocą pracownikom zwalnianym w wyniku kryzysu gospodarczego. Ponadto, po raz pierwszy wsparciem z funduszu objęci zostaną pracownicy zatrudnieni na czas określony i osoby samozatrudnione, a także – w regionach o wysokim wskaźniku bezrobocia wśród osób młodych – młodzież niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca się.

Fundusz pozwala finansować konkretne środki mające pomóc zwalnianym pracownikom w zwiększaniu swoich szans na rynku pracy i znajdowaniu nowych możliwości zatrudnienia. Zaletą EFG jest możliwość wykorzystania go do finansowania środków dostosowanych do specyficznej sytuacji danej grupy pracowników. Środki te obejmują następujące działania:

-intensywną, zindywidualizowaną pomoc w poszukiwaniu pracy;
-różnego rodzaju szkolenia zawodowe, środki służące podnoszeniu kwalifikacji i przekwalifikowaniu;
-zachęty i dodatki o charakterze czasowym, na okres trwania aktywnych środków;
-pomoc przy tworzeniu przedsiębiorstw;
-opiekę mentorską;
-publiczne programy zatrudnienia.

Sprawozdanie wykazuje, że połowa pracowników (14 333 spośród 28 662), którzy wzięli udział w 41 zrealizowanych w poprzednich latach inicjatywach EFG, na koniec okresu wsparcia znalazła nową pracę lub otworzyła własną działalność, a dodatkowe 1 069 osób kształciło się lub szkoliło, aby zwiększyć swoje szanse na znalezienie zatrudnienia.

Wyniki w zakresie powrotu do aktywności zawodowej dają powody do optymizmu, zważywszy na obecną trudną sytuację na rynku pracy oraz mając na uwadze fakt, że EFG udziela wsparcia pracownikom w szczególnie trudnych sytuacjach masowych zwolnień, które dotykają konkretne terytorium, i pamiętając, że objęci wsparciem pracownicy to zazwyczaj pracownicy z największymi trudnościami na rynku pracy, tacy jak pracownicy niskowykwalifikowani i należący do grup mniej uprzywilejowanych.

EFG w latach 2014-2020

Opierając się na tych doświadczeniach, Komisja zaproponowała, by fundusz kontynuował swoją działalność w okresie 2014-2020. Dnia 11 października 2013 r. Rada i Parlament Europejski przyjęły tekst nowego rozporządzenia w sprawie EFG. Państwa członkowskie mogą ubiegać się o współfinansowanie z EFG na nowych zasadach począwszy od stycznia 2014 r.

Zakres EFG został rozszerzony i obejmuje obecnie:

-pracowników zwolnionych w wyniku utrzymującego się światowego kryzysu finansowego i gospodarczego lub nowego, podobnego kryzysu, tj. kryterium, które stosowano już od maja 2009 r. do końca 2011 r.;
-pracowników zatrudnionych na czas określony i osoby samozatrudnione;
-młodzież niekształcącą się, niepracującą ani nieszkolącą się w regionach o wysokim wskaźniku bezrobocia wśród osób młodych.

Kontekst

EFG rozpoczął działalność w 2007 r. Do sierpnia 2013 r. złożono 110 wniosków o udzielenie wsparcia – 20 państw członkowskich wystąpiło o około 471,2 mln EUR na pomoc dla 100 022 zwolnionych pracowników. Od czasu zmiany rozporządzenia w sprawie EFG w 2009 r. coraz więcej państw członkowskich ubiega się o wsparcie w coraz większej liczbie sektorów.

W 41 przypadkach, w których dostępne są już końcowe wyniki i które zostały w całości przeanalizowane przez Komisję (stan na sierpień 2013 r.), państwa członkowskie poinformowały, że sytuacja osobista, szanse na zatrudnienie i poczucie własnej wartości pracowników objętych wsparciem uległy wyraźnej poprawie dzięki pomocy z EFG i oferowanym usługom, nawet jeśli nie wszyscy z nich znaleźli natychmiast nową pracę.

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji umożliwił państwom członkowskim intensywniejsze działania na obszarach dotkniętych zwolnieniami pod względem liczby osób, którym udzielono wsparcia, zakresu, czasu trwania i jakości pomocy, niż byłoby to możliwe bez finansowania ze środków funduszu. Dzięki środkom unijnym państwa członkowskie mogły bardziej elastycznie reagować i włączać do pakietów proponowanych środków wysoko zindywidualizowane, czasem innowacyjne działania, a tym samym poświęcać więcej uwagi specyficznym grupom populacji, takim jak pracownicy niskowykwalifikowani i należący do grup mniej uprzywilejowanych (osoby w wieku powyżej 50 lat, wywodzący się ze środowisk imigranckich, osoby niepełnosprawne i posiadające jedynie podstawowe wykształcenie i umiejętności itd.).

Szczególnie skuteczne okazały się targi pracy z udziałem zwolnionych pracowników, tak jak i kontakty agencji wdrażających z lokalnymi przedsiębiorstwami w celu wspólnej identyfikacji jeszcze nieogłoszonych wolnych stanowisk. Korzystający ze wsparcia pracownicy mogli wtedy przejść szkolenia pozwalające dostosować ich umiejętności do wymogów wolnych stanowisk.

źródło i więcej informacji:Link